ارزیابی مدل sebal برای برآورد تبخیر و تعرق با استفاده از اطلاعات سنجنده های tm و modis

برآورد صحیح مقدار تبخیر و تعرق اهمیت زیادی در حفاظت بهینه از منابع آب موجود در مناطق خشک و نیمه­خشک دارد. زیرا، تبخیر و تعرق بخش مهمی از بیلان آبی مناطق خشک و نیمه­خشک است. هدف از این پژوهش، ارزیابی کارآیی مدل sebal برای تخمین تبخیر و تعرق در یک منطقه نیمه خشک بود. این پژوهش در بخشی از حوزه آبخیز زنجان­رود واقع در استان زنجان که کشت غالب آن گندم آبی و دیم است، انجام شد. با استفاده از تصاویر سنجنده­های  modis (terra/aqua)و tm (landsat-5)، امکان استفاده از مدل sebal با داده­های بدست آمده از سنجنده­های مختلف طی ماه های خرداد تا مرداد 1387 بررسی شد. سپس تبخیر و تعرق روزانه برآورد شده توسط مدل sebal برای اراضی آبی و دیم زیر کشت گندم، با استفاده از ارقام دو تشتک تبخیر ارزیابی شد. نتایج آماره­های ارزیابی نشان داد، مدل sebal از کارآیی مناسبی برای تخمین تبخیر و تعرق واقعی اراضی زیر کشت گندم آبی (25/1 -49/0rmse= ) و دیم (48/2 -3/1rmse= ) برخوردار است. این مدل، تبخیر و تعرق اراضی آبی را درمقایسهبااراضی دیم بادقتی مطلوب­تر برآورد نمود. همچنین، نتایج نشان داد که دقت تصاویر سنجنده tm دو و نیم برابر بیشتر از تصاویر modis می­باشد. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که سنجنده tm مستقر بر ماهوارهlandsat می­تواند با دقتی بیشتر نسبت به سنجنده modis مستقر بر ماهوارهterra مقدار تبخیر و تعرق واقعی را برای منطقه مورد مطالعه برآورد ­کند.